Oliwnik wąskolistny (syn. oliwnik zwyczajny) Elaeagnus angustifolia L. – gatunek rośliny z rodziny oliwnikowatych.
Biologia i ekologia
Występuje na obszarze od Europy po środkową Azję i Himalaje, ponadto w Chinach. W Polsce jest dość często uprawiany, czasami dziczejący i lokalnie zadomowiony (kenofit).
Pokrój
Małe drzewo lub rozłożysty krzew o wysokości do 6 m. Młode gałązki słabo cierniste; starsze – cierniste, srebrzystobiałe. Boczne gałązki nie drewnieją i nie opadają.
Liście lancetowate do 5 cm długości, z obu stron pokryte srebrzystymi włoskami. Liście opadają późno i nie tracą zabarwienia.
Promieniste, rurkowate, silnie i przyjemnie pachnące. Mają pojedynczy, 4-krotny okwiat, 1 słupek, 4 pręciki. Z zewnątrz srebrzyste, wewnątrz żółte, stoją po 2-3 w kątach liści. Kwitnie w połowie czerwca. Roślina miododajna.
Srebrzystobiaławy, podługowaty pestkowiec, suchy i mączysty. Zaczyna owocować w wieku 4-6 lat.
Znaczenie użytkowe
Roślina ozdobna. Ze względu na swoje srebrzyste liście i ładny pokrój uprawiany w parkach, alejach i na skwerach. Jest odporny na dymy przemysłowe i suszę, dlatego też nadaje się do zadrzewiania piaszczystych nieużytków i rekultywacji terenów poprzemysłowych oraz do sadzenia w miastach. Jest łatwy w uprawie, nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Można go silnie przycinać, wówczas zagęszcza się i ma ładniejszy pokrój. Rozmnaża się go przez wysiew nasion. Mało wymagający w stosunku do gleby. Dobrze rośnie na glebach suchych, piaszczystych, nawet kamienistych i żwirowatych. Wzbogaca glebę w azot, wchodząc w współżycie z bakteriami glebowymi. Jest krzewem wybitnie światłolubnym i wymaga pełnego słońca. Jest bardzo wytrzymały na wysokie temperatury powietrza i niską zawartość pary wodnej w powietrzu (roślina obszarów stepowych i pustynnych).
Cięcie: Dobrze znosi przycinanie i można go stosować na żywopłoty. Nie wymaga regularnego cięcia, oprócz usuwania wiosną pędów nadmiernie wybujałych i zbędnych.
W ogrodzie posadzony jest:
Oliwnik wąskolistny