Funkia, hosta (Hosta Tratt.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych (Asparagaceae), liczący około 20 gatunków roślin zielnych.

Biologia i ekologia
Pochodzących z Azji Wschodniej – Japonii, Chin, Korei i Rosji. W Polsce funkie kwitną nieprzerwanie od ostatniej dekady czerwca do pierwszego tygodnia sierpnia. Rośliny kwitną przez okres 16–36 dni. Kwiaty otwierają się od dołu kwiatostanu i pozostają otwarte przez 20–38 godzin. Cechy fenotypowe kwiatów, w tym długa, wąska rurka okwiatu, w której gromadzi się wydzielany nektar, ograniczają dostęp do nektaru wielu owadom. Kwiaty funkii najczęściej odwiedzane są przez trzmiele (60–70% wszystkich odwiedzających owadów), gromadzące nektar i pyłek, i pszczoły miodne (3–9% odwiedzin, z wyłączeniem gatunku H. capitata, w przypadku którego stanowiły 54–71% odwiedzin), które gromadziły wyłącznie pyłek. Badania biologii zapylania funkii sinej również wskazują na trzmiele jako głównych zapylaczy kwiatów funkii.

Pokrój

Wieloletnie rośliny zielne, tworzące kopulaste kępy.

Pędy

Krótkie, rozgałęzione kłącze, czasem tworzące stolony. Korzenie mięsiste.

Liście

Liczne, odziomkowe, skrętoległe, wyraźnie ogonkowe. Ogonki liściowe okrągłe na przekroju, bruzdkowane, niekiedy prążkowane. Blaszki liściowe jasnozielone, żółtawozielone do ciemnozielonych, często pstre, sercowate do okrągłych lub lancetowatych, gładkie do pomarszczonych, całobrzegie, lekko pofałdowane (płaskie lub pomarszczone). Użyłkowanie liścia równoległe, kilka pierwszorzędowych żył zaczyna się w pobliżu nasady blaszki liściowej i biegnąc w zakrzywionych łukach, zbiega się przy wierzchołku. Żyłki te są wyraźnie widoczne, do osiowo wklęsłe i odosiowo wyraźnie wypukłe.

Kwiaty

Zebrane w proste, wierzchołkowe, zwykle niemal jednostronne grono, wyrastające na głąbiku zwykle dłuższym od liści. U nasady głąbika obecne są 1–2 podsadki. Każdy kwiat zwykle wsparty jest przysadką. Okwiat rurkowaty do dzwonkowatego lub lejkowatego, sześciolistkowy. Listki okwiatu podobnej wielkości, białe, niebieskawofioletowe lub fioletowe, z ciemniejszymi liniami lub plamkami, zrośnięte u nasady w rurkę z szeroką gardzielą, powyżej rozpostarte, dłuższe od rurki, czasami odgięte na zewnątrz. Sześć pręcików umiejscowionych u nasady rurki okwiatu lub na wierzchołku zalążni, dłuższe od listków okwiatu. Nitki pręcików zakrzywione w dół, a następnie do góry, łączące się z łącznikiem od tyłu główki. Pylniki pękające do wewnątrz.  Szyjka słupka nitkowata, dłuższa od pręcików, zakończona drobnym, główkowatym lub trójklapowanym znamieniem.

Owoce

Torebki, zwisłe po dojrzeniu, kanciaste, pękające komorowo. Nasiona czarne, spłaszczone, oskrzydlone.

Znaczenie
Niektóre gatunki są tradycyjnie stosowane w leczeniu różnych chorób, w tym zapalenia sutka, zapalenia ucha, zapalenia gardła i krtani, zapalenia cewki moczowej, bolesnego miesiączkowania i ukąszenia węży. Liście niektórych gatunków są gotowane i spożywane w Korei i Japonii.

Funkie są jednymi z częściej uprawianych bylin ozdobnych. Pierwsze gatunki funkii zostały sprowadzone do ogrodów Europy pod koniec XVIII wieku z Chin. Gwałtowny rozwój hodowli tych roślin nastąpił w drugiej połowie XX wieku. Ciekawostki
Nazwa naukowa została nadana na cześć Nicolausa Hosta, żyjącego w latach 1761–1834 . Po pięciu latach nazwę uznano jednak za niewłaściwą i rośliny przemianowano na funkie, na cześć innego botanika, Heinricha

Christiana Funka.
Na Międzynarodowym Kongresie Botanicznym w 1905 r. uczeni znów jednak zmienili zdanie i przywrócono oryginalną nazwę. Dla Polaków rośliny pozostały jednak funkiami, a jedynie ich łacińskie określenie brzmi Hosta. Gatunki długowieczne.
W ogrodzie posadzona jest:

Funkia sina
Funkia ogrodowa ‘Great Expectations’
Funkia ogrodowa ‘Blue Angel’
Funkia ogrodowa ‘Sum and Substance’