Cebulica syberyjska (Scilla siberica)

Cebulica syberyjska (Scilla siberica)

Cebulica (Scilla L.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych (Asparagaceae). Rośliny te występują w Eurazji i w Południowej Afryce. Centrum zróżnicowania znajduje się w rejonie Morza Śródziemnego. Polsce rosną dwa gatunki rodzime – cebulica dwulistna S. bifolia i cebulica trójlistna S. kladnii oraz zadomowiony antropofit – cebulica syberyjska S. siberica.

Biologia i ekologia – Byliny z organem zimującym w postaci owalnej lub kulistej cebuli złożonej z wolnych łusek, sukcesywnie odnawiających się w kolejnych latach. Cebulice syberyjskie charakteryzują się niewielkim wzrostem – od 10 do 15 cm – oraz dzwonkowymi kwiatami o 6 płatkach wyrastającymi na nieulistnionych łodyżkach. W efekcie pojedyncze kwiaty są bardzo subtelne i największe wrażenie robią dopiero w skupiskach.

Pokrój –  Roślina wieloletnia, nieduża roślina, osiągająca wysokość zaledwie 10–15 cm.

Liście –.Liście odziomkowe, podłużne, lancetowate o zaostrzonych końcach, mięsiste. Wyrastają wczesną wiosną, równocześnie z kwiatami. Pod koniec czerwca kończą wegetację i wysychają.

KwiatyKwiaty zebrane w kwiatostan, u niektórych gatunków głąbik zakończony jest pojedynczym kwiatem. Okwiat w kolorze niebieskim lub purpurowym, rzadko biały, listki okwiatu jednożyłkowe. Pręcików 6, słupek pojedynczy, górny, trójkomorowy z miodnikami

Owoce – Pojedyncza cebulka mateczna, tworząca mniejsze cebulki przybyszowe. Łuski okrywające gatunku purpurowe, odmiana 'Alba’ ma białe łuski. Owocem jest torebka zawierająca 3–30 nasion. Nasiona kuliste lub owalne.

Znaczenie użytkowe
Uprawiana jako roślina ozdobna, ze względu na swoje intensywnie niebieskie kwiaty i kwitnie wczesną wiosną. Nadaje się do ogrodów skalnych, na rabaty.

Ciekawostki 
Gatunek rośliny wieloletniej spotykanej w uprawach ogrodowych i dziczejąca. To także roślina trująca i gatunek wskaźnikowy starych lasów.
W ogrodzie posadzona jest
Cebulica syberyjska.